GESPREK MET EEN VOORBIJGANGER

Mijn levenslijn (van begin tot end)
vliegt nu voor je ogen.
De pupillen grijpen vast en zeker
gefixeerd de tekst van het lied.
"Zonder het licht
in een andere atmosfeer
knapt de stem van de zanger
en zijn mikrofoon zingt verder
rond."
Kijk,
de kleur van je ogen reflekteert in het glas.
Ze voegen dát toe, wat ik ben vergeten
en wat ik onbewust heb verwacht.
Alléén kan ik het niet aan,
maar als ik nou even door jouw ogen mag zien
(de mijnen zijn blauw)
hoe dik zal deze ruit dan zijn?
En misschien ook beslagen?
Ik hoor de muziek die vluchtig om zich heen grijpt.
Doet je voeten krommen.
Een grijns op je gezicht.
De tonen (je zit er vol van) spatten naar buiten
en je lichaam gebruikt de lucht als een dansende vlam.
Mijn wereld is jouw wereld.
We kwamen er plotseling in terecht.
De waarheid, mocht die er wezen,
ligt ergens in deze ontmoeting achter glas.
Alleen het einde kost niks (mompelde de dronkaard terwijl
hij over de Kloof waggelde, de paaltjes ontwijkend,
dromend van een andere nacht).

APPI, September 1980.