[Vorige]   [Home]

Afscheids-gedicht van Mark voor Ab

Abi en Mark kwamen me opzoeken in Schiedam, en het was helemaal goed zo samen.
t Leek alsof Ab vanaf een afstandje toekeek, en ons toeknikte met een tevreden smile van oor tot oor....
Toen ik het tijdens ons gesprek te kwaad kreeg las Mark als troost het gedicht voor dat hij destijds maakte als afscheid aan Ab, na de crematieplechtigheid.
Nu ik wat handiger ben met de website kan ik het (eindelijk !) plaatsen.

Gone

not with the wind but the splintered crack of burning wood

that had felt rough to my touch when i transferred a kiss from my lips to the casket lid

(the act almost stymied by self conscious dithering
as the coffin nosed up the aisle like a skiff
swinging low in the hands of the bored ushers)

conflagration takes over from consternation
in the oven at the back of the crematorium
the mourners sobs supplanted by the hiss and roar of gas burners

and I cry like never before
at the image of his face frozen in a lopsided smile
on the video screens fixed to every wall

the rebel with a cause reduced to almost nothing
the excoriating heat exposing nothing
except the blind compulsion to go on in the bodies of the mourners
moving in the space time dimension still there

much later his farewell ashen faced in a hospital bed
his breath rasping through a hole in his throat
white is the colour of love he said
as he faded off the video screen

and all went blank

_ Mark Fuller, september 2013_

14 augustus 2016